جنگ قدرت گوشی‌های هوشمند

این روزها، بیشتر باتری‌های گوشی‌های هوشمند از یکی از این دو باتری یعنی لیتیوم – یونی و یا لیتیوم – پلیمری نیرو می‌گیرند. این مقاله در مورد تفاوت‌ بین باتری‌های لیتیوم – یونی و لیتیوم – پلیمری به شما می‌گوید.

چرخه‌ی ایمنی!

هر دو باتری لیتیوم – یونی و لیتیوم – پلیمری مستعد شارش بیش از حد هستند که می‌تواند موجب انفجار آنها شود. مدار حفاظت در این باتری‌ها تضمین کننده‌ی این است که چیز نامطلوبی اتفاق نیفتد.
با این که کلیشه‌ای به نظر می‌رسد اما باید گفت که گوشی‌های هوشمند، حالا مرحله‌ی ابداع خود را پشت سر گذاشته‌اند و سریعاً در حال تکامل به گوشی‌های هوشمندتر هستند! تولید کنندگان، به دلایل خوب یا بد، به جای تلاش سخت برای این که گوشی‌هایشان در میان گوشی‌های دیگر برجسته باشند، تمرکز خود را به درون گوشی‌ها معطوف کرده‌اند. این منجر به این شده است که زمینه برای راه یابی قدرتمندترین سخت افزارها به گوشی‌های هوشمند فراهم شود. در پایان روز، گوشی شما به خوبی عمر باتری‌اش باشد. یک گوشی هوشمند که با چیزهای مختلف بارگذاری شده است اگر باتری خوبی نداشته باشد، یک کاغذ نگهدار گران، خواهد بود. در گذشته، تولید کنندگان، متهم به نادیده گرفتن این جنبه از وسایل خود بودند. اما حالا همه چیز بهتر شده است و پژوهش زیادی در مورد نوع باتری که گوشی شما را شارژ می‌کند، صورت گرفته است.
در دهه‌ی گذشته، بعد از سعی و خطاهای بسیار، دو نوع باتری یعنی لیتیوم – یونی و لیتیوم – پلیمری به عنوان بهترین گزینه برای گوشی‌های هوشمند، ظهور کردند. بنابراین آنها چه مزایایی نسبت به بقیه داشتند و محدودیت‌های آنها چه بود؟ خوب در ابتدا باید توضیح بدهم که اگر چه هر دو باتری قابل شارژ، تفاوت‌هایی دارند اما میان آنها شباهت‌هایی نیز وجود دارد. در اینجا می‌خواهیم نگاهی به مزایا و معایب باتری‌های لیتیوم – یونی و لیتیوم – پلیمری بیندازیم.

مقایسه‌ی باتری‌های لیتیوم – یونی و لیتیوم – پلیمری :

باتری‌های لیتیوم – یونی :

ترکیب شیمیایی و ساختار :

باتری‌های لیتیوم – یونی مدت زیادی است که عرضه شده‌اند و جزو اولین باتری‌هایی هستند که بر روی گوشی‌های هوشمند قرار گرفته‌اند. در این باتری‌ها از یک الکترود مثبت (اکسید کبالت لیتیوم، فسفات آهن لیتیوم و یا اکسید منگنز لیتیوم)، الکترود منفی (معمولاً گرافیت) و یک الکترولیت (اتیلن کربنات، دی اتیل کربنات) استفاده شده است. الکترولیت در یک حلال آلی بین دو الکترود نگهداری می‌شود. کل باتری به طور محکم با یک بدنه‌ی فلزی پوشانده شده است. مدار حفاظت نیز برای منظم کردن سطح ولتاژ و جریان باتری در حد ایمن، قرار داده شده است.

مزایا :

• آنها چگالی انرژی بالایی دارند.
• آنها عمر حفاظت بالایی دارند.
• آنها معمولاً قابل تعویض توسط کاربر هستند.

معایب :

• باتری‌ها نسبتاً سنگین هستند.
• مدار حفاظت، قیمت را بالا می‌برد.
• آنها نسبتاً سطح خود - دشارژی بالایی دارند.
• آنها عمدتاً به شکل مستطیلی موجود هستند.

باتری‌های لیتیوم – پلیمری :

ترکیب شیمیایی و ساختار :

باتری‌های لیتیوم – پلیمری کمی دیرتر از همتایان خود یعنی باتری‌های لیتیوم – یونی به روی صحنه آمدند. آنها الزاماً اجزای خیلی مشابهی با باتری‌های لیتیوم – یونی دارند. تفاوت عمده‌ی آنها در جدا کننده است – ماده‌ای که از طریق آنها یون‌ها بین الکترودها حرکت می‌کنند. در باتری‌های لیتیوم – پلیمری، جدا کننده از پلیمر ریز - متخلخلی ساخته شده است که در ژل الکترولیتی پوشانده شده است. در این مورد، جدا کننده به عنوان کاتالیست در کل فرآیند شیمیایی عمل می‌کند. همانند باتری‌های لیتیوم – یونی اینها نیز به مدار حفاظت نیاز دارند تا ولتاژ در محدوده‌ی ایمن قرار بگیرد. باتری‌های لیتیوم – پلیمری بر خلاف همتایان خود، به بدنه‌ی فلزی نیاز ندارند.

مزایا :

• آنها سطح خود – دشارژی خیلی پایینی دارند.
• آنها خیلی سبک هستند.
• آنها به شکل‌های مختلف موجود هستند.

معایب :

• آنها چگالی انرژی پایینی دارند.
• آنها گران هستند.
• آنها نسبتاً عمر حفاظت کوتاه‌تری دارند.
• آنها قابل تعویض توسط کاربر نیستند.
هر دو نوع باتری‌های لیتیومی خیلی محبوب هستند و امروزه در بیشتر گوشی‌های همراه یافت می‌شوند. باتری‌های لیتیوم - یونی برای بیشتر گوشی‌های معمولی و ارزان، عالی هستند اما باتری‌های لیتیوم – پلیمری برای گوشی‌های اعلا و با بدنه‌ی باریک، ایده‌آل هستند. هیچ کدام از باتری‌ها به شکل موجود خود، نمی‌توانند جایگزین دیگری شوند. مصرف و شارژ معقول بهترین روش برای اطمینان از این است که باتری موبایل شما بدون هیچ سکسکه‌ای کار خواهد کرد.